THE CALM BEFORE THE STORM

English: It was a hot day, 30°C! Time to take my summerdresses out of the closet.
That night, we decided to take outfit-pictures of my white dress. I bought it last year in the H&M, I think during sales. (Which are coming closer again, yay!)
When we drove across grass fields, it seemed a nice spot to take pictures. It was already late in the evening and more clouds came before the sun. A thunderstorm was predicted for that evening and night. But at that moment, it was still pleasantly warm. A soft breeze blew through my hair and my dress. Now en then you could hear the noise of cars passing by on the road behind the field.
The calm before the storm…
I wrote a poem and wrote down some thoughts, but only in Dutch. If you want me to write the whole blogpost in English, just let me know in the comments! ;) 

Nederlands:  Het was een snikhete dag. De temperatuur steeg tot 30 graden! Tijd om te duiken in de luchtigste zomergarderobe! Die avond besloten we outfitfoto’s te nemen van m’n witte jurkje. Ik kocht het vorig jaar in de H&M, tijdens de koopjes, denk ik. (Die nu ook weer in aantocht zijn, yay!)
Maar goed, toen we langs een grasveld reden, leek dat wel een leuke plek om foto’s te nemen. Het was wel al wat later op de avond en er kwamen steeds meer wolken voor de zon. Er was onweer voorspeld. Toch was het nog steeds aangenaam warm. Een zacht briesje waaide door mijn haren en mijn jurkje (achteraf op de foto leek ik precies zwanger, omdat de wind de stof deed opbollen rond mijn buik, haha). Af en toe het geraas van een auto op de weg achter het veld. Verder was het stil.
De stilte voor de storm… Lees & kijk je verder mee?

​De storm kwam er dan ook letterlijk aan. Tijdens de shoot hoorden we plots een knallende donderslag. Ik schrok en tuurde naar de lucht. Ben eigenlijk helemaal niet bang van onweer, maar zo’n donderslag doet mijn hartje toch altijd wat sneller slaan. Even later klonk er weer luid gerommel en gekraak. We besloten toch maar om naar huis te gaan, voor het noodweer echt helemaal zou losbarsten… 
(Viel achteraf gezien best nog mee, toen we thuiskwamen begonnen het pijpenstelen te regenen, een heel zwaar onweer bleef achterwege ;)) 
Maar een storm is niet altijd letterlijk een hevige regenbui met een hoop explosieve donderslagen, om de haverklap bliksemflitsen uit gitzwarte wolken en ook nog eens de wind die keihard loeit. 
Je kunt ook stormen in je leven hebben. (klinkt lekker diepzinning ;)) 
Stormen waar je doorheen moet, stormen die je overvallen. 
Ik dacht hier even over na: wat is voor mij een stormachtige periode? Wanneer voel ik me op een bootje in een woeste zee, in het midden van een donkere nacht?

Pikdonker.
Je ziet geen hand voor ogen
De wind suist, roept, gilt
Of gil ik?
De koers verloren
De sterren zijn verdwenen
Geen maanlicht dat weerspiegelt op rustig deinende golven
De zee slokt je bijna op,
de regen striemt in je gezicht
Zie je daar in de verte
Al een streepje licht?

- Olivia Meraki

“Zijn de examens zo’n stormachtige periode?” vroeg ik me af. “Nee”, nou ja…voor mij niet echt. Bovenstaand gedicht is daar ook iets te “dramatisch” voor. Natuurlijk zijn examens zwaar, ze vergen veel van je. Maar relatief gezien valt het allemaal best mee. Je weet dat er een einde aan zal komen, het staat waarschijnlijk zelf in grote letters in je agenda. Je kan de dagen aftellen. Je kijkt uit naar de vakantie.

​Wat is dat dan wel, een storm in je leven?
Ik stel het me als volgt voor: een moeilijke periode, waarin je niet weet wat je moet doen. Misschien ben je besluitloos. Je voelt je verloren. Misschien ben je iemand verloren en daarmee ook jezelf. Misschien ben je iets verloren, je gezondheid bijvoorbeeld. Je bent de koers kwijt. Door de donkere wolken die rond je samenpakken, zie je die mensen om je heen niet, mensen die van je houden en die je willen helpen. De wind is oorverdovend. Je vindt geen rust. Je voelt je eenzaam, alleen.

​Maar… Storms don’t last forever. Het lijkt misschien vaak dat er geen uitweg meer is. Dat de storm nooit zal wegtrekken. Misschien ervaar jij het wel zo.
Dan wil ik graag dit tegen je zeggen: Hope is never lost. (Dit is trouwens ook een stukje uit een lied dat ik heel mooi vind: You’re Gonna Be Ok van Brian Johnson & Jenn Johnson.
Bij het woord hoop denk ik ook aan een anker, een symbool voor hoop. Het anker was de enige hoop op redding voor een schip dat tijdens een storm in nood verkeerde.
Heb jij een anker? Wat geeft jou hoop?

Mijn anker is God. Maar voor jou kan dat natuurlijk iets anders zijn. ;) 
Maar voor mij persoonlijk: ik kom doorheen de stormen in mijn leven dankzij God. Waarom? Ik weet dat Hij altijd bij me is. Ik geloof dat God van mij houdt, en dat Hij een doel heeft voor mijn leven. Hij heeft het beste met mij voor, dus ik vertrouw op Hem, ook wanneer het moeilijk gaat. Hij is altijd goed. Hij geeft mij hoop. Hij geeft mij ook kracht om door te gaan. De volgende quotes uit liedjes verwoorden dat ook erg mooi:
 

 ​

 When you sigh
The wind becomes a sonnet
When you laugh
The storm around me ceases
 
(You don’t miss a thing – Amanda Cook)
 
Fire before us. You're the brightest
You will lead us through the storms
 

• (My Lighthouse – Rend Collective)

 

De band Rend Collective zag ik gisteren trouwens live! :) 
 
 
Waar denk jij aan bij het woord storm? Wie of wat is jouw anker?